معنی تیغه ازمایشگاهی

لام, لامل

ارلن، بوته

اسید

تیغه. [غ َ / غ ِ] (اِ) از «تیغ» + «ه » (پسوند نسبت و مانندگی) پهلوی «ته خک »... هر چیز که مانند تیغ باشد. ساقه ٔ شمشیر و کارد و جز آن. (حاشیه ٔ برهان چ معین). ساقه و برگه ٔ شمشیر و کارد و جز آن و هر چیز که مانند تیغ باشد. (ناظم الاطباء).قسمت آهنین کارد و شمشیر و امثال آن مقابل دسته. قسمت برنده ٔ کارد و شمشیر و قمه و جز آن. (از یادداشتهای مرحوم دهخدا). || دیواری که از خشت خام یا آجر سازند و آنها را از پهنا پهلوی هم قرار داده محکم کنند. (ناظم الاطباء). دیواری که ستبری آن ستبری یک خشت است. دیواری که از یک خشت پخته یا خام کرده باشند با خشتهای عمودی نهاده، یعنی قطر دیوار همان قطر خشت باشد. دیواری که قطر آن تنگ ترین بعد خشت یا آجر و امثال آن باشد. (از یادداشتهای مرحوم دهخدا).

پنج تیغه. [پ َ غ َ /غ ِ] (اِ مرکب) کارد و قلم تراش که پنج تیغه دارد.

تیغه کردن. [غ َ / غ ِ ک َ دَ] (مص مرکب) گرفتن با آجر یا خشت برپا، راهی را. برآوردن با آجر یا خشت برپا، دیواری را. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). عمل تیغه در بنائی. برآوردن دیواری باریک با کمترین قطر آجر و جز آن. رجوع به تیغه شود.

تیغه باز. [غ َ / غ ِ] (نف مرکب) شمشیرباز. بهادر. جنگجو. (ناظم الاطباء). شمشیرزن.

تیغه ٔ سمور. [غ َ / غ ِ ی ِ س َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) تیغه ٔ قندز. کنایه از وسط و بلندی سمور و قندز، نام دو جانور معروف. و به مجازبر پوستین اینها اطلاق کنند. (آنندراج):
سمور خط مشکینش چنان خوش تیغه افتاده
که می گرددترنج غبغب او در میانش گم.
اشرف (از آنندراج).

تیغه ٔ پشت.[غ َ / غ ِ ی ِ پ ُ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) قطار مهره های پشت. (غیاث اللغات) (آنندراج) (ناظم الاطباء).

دیواره نازک، قله‌کوه، لبه‌تیز (کارد، چاقو، شمشیر)

هر ابزار باریک و دراز که از آهن یا پولاد درست کنند و لبه آن تیز باشد

(اسم) کارد و قلمتراش که پنج تیغه دارد.

هر چیز تیغ مانند، دیوار کم قطر و نازک. [خوانش: (غِ) [په.] (اِ.)]

لبۀ تیز هر ابزار باریک و دراز که از آهن یا پولاد درست کنند،
دیوار یک‌لایی نازک که به قطر یک وجهِ باریک‌ترِ آجر ساخته شود،
واحد شمارش هر ابزار باریک و دراز که از آهن یا پولاد درست کنند،
شعاع، تابش: تیغهٴ آفتاب،
دیوارۀ باریک سر کوه،
هر چیز تیغ‌مانند،

بطن، تقسیم، سکین، نصل

1810